در اینجا راهنمای مختصری برای شما مهیا کرده ایم که به شما کمک می کند تا دقیقا بدانید چه چیزی خریداری می کنید و چطور می توانید از این قابلیت های رنگارنگ به شکلی مطلوب استفاده کنید.
۱) صدای ۵٫۱ (۵٫۱ surround-sound ) به چه معناست؟ ۷٫۱ چیست؟ ۹٫۱ چه تفاوتی با دو مورد پیشین دارد؟
صدای فراگیر روشی است که تِرَک صوتی یا Soundtrack یک فیلم بر اساس آن طراحی می شود. در سینما این به معنای ده ها اسپیکر است اما در خانه استفاده از اسپیکرهای کمتر نه تنها از لحاظ اقتصادی به صرفه تر است بلکه نظم نمای داخلی خانه را هم حفظ می کند. رایج ترین روشی که در دی وی دی ها و یا فیلم های بلو-ری برای ضبط صدای فیلم استفاده می شود، بهره گیری از ترکیب Dolby 5.1 است (عدد ۵ به کانال های مجزا و متعاقبا اسپیکرهای مجزا اشاره دارد). دو کانال در دو سمت تلویزیون تعبیه شده اند. کانال سوم و مرکزی باید در بالا، پایین و یا در محصولات پیشرفته تر در پشت صفحه تلویزیون در نظر گرفته شود. در بسیاری از فیلم ها ، بخش عمده دیالوگ های کاراکترها از طریق کانال مرکزی پخش شده و به همین علت است که اسپیکر در نظر گرفته شده برای این کانال باید نزدیک به تصویر در نظر گرفته شود. به گوش رسیدن صدای کاراکترها در حین صحبت با یکدیگر از نقطه ای متفاوت، تجربه بسیار ناخوشایندی است. اسپیکرهای مربوط به دو کانال پایانی هم باید در کنار و یا پشت نقطه ای که شما می نشینید، قرار گیرند.
۲) سیستمهای 7.1 و 9/1 کاناله
برخی از فیلم ها، البته نه تعداد زیادی از آن ها، از دو کانال اضافی دیگر در صدای خود بهره می گیرند. بنابراین سینمای خانگی ۷٫۱ کاناله علاوه بر کانال های مجزایی که در سطرهای بالا در مورد آن ها بحث شد، دو کانال دیگر نیز برای ارائه تجربه ای بهتر در اختیار کاربر می گذارد. کانال های شش و هفت صدای ساراند برای اسپیکرهای پشت سر طراحی شده اند که با فاصله در پشت سر شما قرار گرفته و ناحیه صوتی بزرگتری را ایجاد می کنند.
تعداد فیلم هایی که از صدای نه کاناله بهره می گیرند زیاد نیست اما بسیاری از سیستم های سینما خانگی به شما اجازه می دهند که از کانال های هشت و نه هم ، در صورتی که خانواده و البته همسایه ها با آن مشکلی نداشته باشند، استفاده کنید. این دو کانال برای قرارگیری در بالای کانال های یک و دو و یا در کنار آن ها طراحی شده اند. سیستم سینمای خانگی شما از اطلاعات صوتی موجود برای ایجاد اطلاعات برای این دو کانال جدید استفاده می کند. نباید از ذکر این نکته غافل شویم که در صورتیکه از هر نه اسپیکر سینمای خانگی به شکلی صحیح و دقیق استفاده شود، صدایی فوق العاده جذاب، گیرا و هیجان انگیز که مشابه سینماهای واقعی است، در اختیار کاربر قرار خواهد گرفت. در آخر باید به رقم دوم در عبارت 7/1 اشاره کرد که احتمالا آن را از یاد برده اید. این اعداد حضور ساب ووفر را نشان می دهند.
۳) ساب ووفر (Subwoofer) چیست؟
ساب ووفر در واقع وظیفه مدیریت تمامی فرکانس های پایین صدا را بر عهده دارد. این فرکانس های بم تأثیر بسزایی در تجربه تماشای فیلم ها داشته، و مخصوصا اگر از هواداران فیلم های اکشن باشید، در تماشای تصادف ها، انفجار ها و … بشدت تأثیرگذار خواهند بود. سازندگان فیلم ها دوست دارند تا هر صحنه را با افزودن جلوه های صوتی با جزئیات کامل به تماشاگر ارائه دهند و اسپیکرهای معمولی توان انجام چنین کاری را در مورد تمامی فرکانس های صوتی ندارند. بنابراین ساب ووفر که از نظر فنی واحد مجزایی محسوب شده، به سیستم صوتی اضافه می شود. ساب ووفر، معمولا یک جعبه بزرگ مکعبی با یک اسپیکر است که با واحد های اصلی دیگر در ارتباط بوده و تنها یک وظیفه دارد. این فرکانس های کوچولو تأثیری شگفت انگیز در تغییر تجربه کاربران از تماشای فیلم ها داشته اما خوشبختانه در هدایت فکر مخاطبین، نسبت به فرکانس های بالا، کم اثرترند. بنابراین بر خلاف اسپیکرهای پنج، هفت و یا نه تایی، نیازی به نگرانی به مکان قرارگیری ساب ووفر در اتاق نخواهید داشت. حتی می توانید آن را از نقطه دید تان هم خارج کنید.
۴) Soundbar چیست؟
Soundbar یا بلندگوی خطی برای ارائه صدای ساراند به کسانی طراحی شده است که فضای کافی برای قرار دادن هر پنج اسپیکر در خانه را ندارند. بلندگوی خطی بلندگویی است که در پایین تلویزیون های HD قرار داده می شود. عموما این نوار چندین اسپیکر را در خود جای داده که به شکلی مناسب و بهینه برای ارائه بهترین صدا ممکن -علیرغم جایگیری همه آن ها در مکانی واحد- چیده شده اند. اما باید گفت حتی بهترین اسپیکرهای نواری نیز نمی توانند شما را متقاعد کنند که صدا از پشت سر شما سرچشمه می گیرد. در عین حال باید اذعان کرد این نوع اسپیکرها صدای گسترده تر، عمیق تر و بلند تر از اسپیکرهای معمولی تلویزیون ها ارائه می کنند. قسمت عمده ای از بلندگوهای خطی به ساب ووفر نیز مجهز هستند تا فرکانس های پایین و مهم را نیز به خوبی پوشش دهند. با وجود نیاز به تأمین برق جداگانه (که باید پریز مجزایی را هم برای آن ها در نظر بگیرید)، آن ها اغلب به صورت بی سیم به بلندگوهای خطی مرتبط هستند که باز هم سبب می شود تا محبوبیت این نوع از اسپیکرها بیشتر شود.
تنها برای آنکه اسپیکرهای نواری می خواهند شما را وادار به این تفکر کنند که صدا از ناحیه ای از اتاق می آید که هیچ اسپیکری در آن وجود ندارد، پردازش سه بعدی، مقیاس و فضایی به صدا اضافه می کند تا حس سیستم های سینمای خانگی ۵٫۱ کاناله برای تان پدید آید. این عمل می تواند با افزودن اسپیکرهای رو به بالا در بالای اسپیکرها و یا هماهنگ ساختن تصاویر روی صفحه با جلوه های خاص صوتی انجام شود. صرفنظر از اینکه این کار چگونه انجام می شود، صدا از حالتی که با سازمان دهی معمول ۵٫۱ کاناله پخش می شود از کیفیت بسیار بهتری برخوردار خواهد بود.
افزایش مقیاس یا Upscaling در واقع نحوه قرارگیری تصاویری با رزولوشن پایین را در سطح صفحه تلویزیون شما مشخص می کند. برای مثال، تلویزیون جدید شما از رزولوشن Full HD 1920 x 1080 پشتیبانی می کند اما اگر برای مثال قصد تماشای دی وی دی داشته باشید، رزولوشن تصویر در بهترین حالت تنها ۷۲۰×۵۷۶ پیکسل خواهد بود. تصویر باید تمام صفحه را پر کند اما برای اینکار نیاز به افزایش رزولوشن آن تا ۱۹۲۰×۱۰۸۰ پیکسل وجود دارد. این کار می تواند توسط پخش کننده دی وی دی و یا تلویزیون (هر یک که توانایی انجام این کار را داشته باشد)، انجام شود. اگر تلویزیون تان از این امکان پشتیبانی کند ،تنها کافیست در منوهای تلویزیون در جستجوی این قابلیت بوده و آن را فعال کنید. گرچه اگر تلویزیون عزیز شما فاقد این امکان باشد، تصویر تنها بخش کوچکی از صفحه را اشغال می نماید.
